Τα νοτιοαμερικάνικα παπαγαλάκια

Αν και όλα τα νοτιοαμερικάνικα παπαγαλάκια, συμπεριλαμβανόμενων και των άρας, ανήκουν στα αραίνι (araini), είναι οι εκπρόσωποι της οικογένειας Αρατίνγκα, που αποτελούν το κύριο μέρος των εισαγόμενων αραίνι και είναι γενικά γνωστά σαν παπαγαλάκια με σφηνοειδή ουρά. Ενώ παπαγαλάκια μερικών άλλων ειδών μοιάζουν με τα Αρατίνγκα και παρουσιάζουν την ίδια περίπου συμπεριφορά και χαρακτήρα. Γιαυτό έχουν και τις ίδιες απαιτήσεις όσον αφορά τη διατροφή, φροντίδα και το κλουβί τους. Θα μιλήσουμε ξεχωριστά για τη φροντίδα ειδών και οικογενειών που διαφέρουν σε πιο σπουδαία σημεία. 
Από τα πολυάριθμα είδη των νοτιοαμερικάνικων παπαγαλάκων θα μπορέσουμε εδώ να μιλήσουμε μόνο για τα είδη που εισάγονται συνήθως και είναι και τα πιο γνωστά. Εξάλλου, όλο και εισάγονται καινούρια είδη, ώστε ένας πλήρης κατάλογος των εισαγόμενων ειδών δεν είναι δυνατόν να γίνει ποτέ. Άλλωστε δεν πρόκειται να κάνετε κανένα λάθος αν μεταχειριστείτε τα νεοφερμένα παπαγαλάκια έτσι όπως αναφέρουμε για παρόμοια είδη. 
Τα μικρά αραίνι - όταν τα έχετε χωριστά - εξημερώνονται πολύ εύκολα και μαθαίνουν να λένε και μερικές λέξεις. Πάντως, η ιδιοσυγκρασία και η εξυπνάδα διαφέρουν πολύ στα διάφορα είδη πουλιών. Τα πιο πολλά είδη αραίνι όμως φωνάζουν πολύ και γιαυτό δεν σας συνιστούμε να τα έχετε μέσα στο σπίτι. Σε σχέση με άλλα πουλιά - κυρίως παπαγάλους - δεν είναι αξιόπιστα. Σε ένα μεγάλο αναθρεπτήριο μπορείτε να βάλετε διάφορα είδη αραίνι μαζί αν δεν έχετε φωλιές. Ζευγάρια προορισμένα για αναπαραγωγή πρέπει να μένουν πάντα μόνα τους. Αν τα αραίνι φθάσουν υγιή, δεν δημιουργούν προβλήματα στο να συνηθίσουν τη ζωή εδώ. 
Τους πρώτους μήνες θα πρέπει να τα έχετε σε ζεστό δωμάτιο και αργότερα να τα συνηθίσετε σταδιακά σε πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Πουλιά που έχουν συνηθίσει στις συνθήκες ζωής μπορούν να μένουν σε υπαίθρια αναθρεπτήρια, τα οποία όμως πρέπει να συγκοινωνούν με θερμαινόμενους προφυλαγμένους χώρους. Μερικοί αφήνουν τα αραίνι να ξεχειμωνιάσουν στο κρύο, αυτό όμως είναι αρκετά επικίνδυνο για τροπικά πουλιά. Πάντως, μερικά είδη - όπως το παπαγαλάκι το μοναχικό - μπορούμε να πούμε ότι δεν τα πειράζει το κρύο. 
Σε πολλά αραίνι αρέσει να κοιμούνται σε ξύλινες φωλιές. Όταν όμως τα έχετε σε χώρους που δεν θερμαίνονται δεν θα πρέπει να τους δίνετε φωλιές, γιατί μπορεί το θηλυκό να γεννήσει αυγά και δεν σας συνιστούμε καθόλου την αναπαραγωγή όταν κάνει κρύο. Τα αραίνι είναι πιο κατάλληλα να τα έχετε μόνιμα σε εσωτερικούς χώρους από τα αυστραλέζικα παπαγαλάκια. Σε περίπτωση που τα έχετε σε κλουβιά, δεν πρέπει τα κλουβιά να είναι πολύ μικρά, γιατί τα πουλιά είναι πολύ ζωηρά. Για ένα ζευγάρι παπαγαλάκων μεσαίου μεγέθους, όπως π.χ. η χρυσόχρωμη αρατίνγκα, πρέπει να έχει μήκος τουλάχιστον 1,5 μ. με ανάλογα τα άλλα μεγέθη. Για ήμερα παπαγαλάκια που ζουν μόνα τους πρέπει να έχει το κλουβί μήκος τουλάχιστον 80 cm. Τα μεγαλύτερα είδη, όπως π.χ. τα παπαγαλάκια της Παταγωνίας, είναι τελείως ακατάλληλα για να τα βάλετε σε κλουβί. 
Η διατροφή δεν παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες. Παπαγαλίνη, κεχρί άσπρο και Σενεγάλης, βρώμη, ηλιόσποροι και λίγο κανναβούρι, αποτελούν την κυρίως τροφή τους. Πάντως είναι καλό να τους δίνετε τους σπόρους που αναφέραμε - εκτός από το κανναβούρι - και φυτρωμένους. Επίσης πρέπει να τους δίνετε καθημερινά φρούτα και χορτάρι. 
Η εκτροφή μερικών ειδών έχει αρκετές φορές επιτυχία, όχι όμως τόσο συχνά όσο η εκτροφή των αυστραλέζικων παπαγαλάκων. Ο λόγος είναι ότι σπάνια επιχειρούνται αναπαραγωγές με τα νοτιοαμερικάνικα είδη. Και πάλι τονίζουμε το χρυσό κανόνα για την αναπαραγωγή των παπαγάλων: Τα ζευγάρια που χρησιμοποιείτε πρέπει να ζουν χωριστά από άλλα πουλιά! Η αναπαραγωγή είναι δύσκολη επειδή στα περισσότερα είδη τα γένη δεν διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την εξωτερική εμφάνιση. Πρέπει να παρατηρήσετε ακριβώς τη συμπεριφορά των νεοφερμένων πουλιών για να διαπιστώσετε αν είναι πραγματικό ζευγάρι.