Υπάρχουν μερικές περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορούμε να πούμε πως η γάτα είναι άρρωστη και τις οποίες συχνά, μπορούμε να θεραπεύσουμε μόνοι μας. Σχεδόν όλες αυτές έχουν σχέση με το δέρμα. Η γάτα υποφέρει από πολλά παράσιτα.
Ένα από τα παράξενα φαινόμενα πάντως είναι, ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο αντιδρούν οι γάτες σε αυτά τα παράσιτα. Παραδείγματος χάρη, μια γάτα που ζει σε ένα αγρόκτημα, μπορεί να είναι γεμάτη ψύλλους και να δείχνει πολύ λίγη ενόχληση, ενώ μια Περσική που έχουμε στο σπίτι, να παρουσιάσει μια εκζεματική αντίδραση με την ύπαρξη ενός και μόνο ψύλλου. Και αυτό δεν είναι θέμα ανατροφής ή ράτσας, γιατί το αδέρφι της ίδιας αυτής Περσικής γάτας, μέσα στο ίδιο σπιτικό, μπορεί να μείνει αδιάφορο, όπως η γάτα στο αγρόκτημα, ακόμη και αν γεμίσει ψύλλους.
ΟΙ ΨΥΛΛΟΙ, όπως ξέρουμε, είναι μικρά καφετιά έντομα, που ζουν στο δέρμα του ζώου κάτω από το τρίχωμα και κάνουν απότομα πηδήματα.
Το πλούσιο, μακρύ και μεταξένιο τρίχωμα της Περσικής γάτας προσφέρει ένα θαυμάσιο καταφύγιο στον ψύλλο, και αν είναι λίγοι πάνω στο ζώο, δύσκολα μπορούν να εντοπιστούν. Μπορούμε πάντως να διακρίνουμε εύκολα τις ακαθαρσίες του ψύλλου, πάνω στο δέρμα της γάτας, μικρά, σκούρα καφέ σημαδάκια, σαν καπνιά. Ο ψύλλος τρέφεται με αίμα και τα περιττώματα του είναι γεμάτα με αιμοσφαιρίνη, έτσι, αν θέλετε να εξακριβώσετε, αν τα κομματάκια αυτά είναι καπνιά ή ακαθαρσίες ψύλλου, τοποθετήστε μερικά πάνω σε ένα υγρό κομμάτι χαρτί και αν πράγματι είναι από ψύλλο, θα εμφανιστεί γύρω από το καθένα ένα κοκκινωπό δαχτυλίδι.
Οι ψύλλοι, είναι η πιο συνηθισμένη αιτία, που μερικές γάτες ξύνονται συνέχεια και που το δέρμα τους τρεμουλιάζει, ακόμη και αν το αγγίξουμε απαλά. Οι γάτες αυτές γλύφονται τόσο πολύ, ώστε μεγάλες περιοχές του τριχώματος αραιώνουν, ιδίως πίσω στην πλάτη και κάτω στα νεφρά. Όταν δεν γλύφονται, έχουν σπασμούς ενώ κάθονται και συχνά νιαουρίζουν χωρίς φανερή αιτία. Αυτές οι γάτες μπορεί να παρουσιάσουν μια εκζεματική αντίδραση. Η λέξη έκζεμα σημαίνει ερεθισμό του δέρματος, που συνήθως εμφανίζεται σαν ένα μικρο κόκκινο εξάνθημα. Για πολλά χρόνια νόμιζαν πως υπήρχε ένας ειδικός τύπος εκζέματος στη γάτα που είχε σχέση με την μεγάλη ψαροφαγία, σήμερα όμως έχει διαπιστωθεί, πως σχεδόν κάθε είδος εκζέματος, οφείλεται σε μια αλλεργική αντίδραση στους ψύλλους. Αν δεν περιποιηθούμε τη γάτα, το σώμα της θα γεμίσει σπυριά, που χρειάζονται θεραπεία με αντιβιοτικά, άλλα πρέπει και να λάβουμε μέτρα για να φύγουν τα παράσιτα. Τελευταία διαπιστώθηκε, ότι ορισμένες νέες συνθετικές ορμόνες απαλλάσσουν τη γάτα από την υπερευαισθησία αυτή, πολύ γρήγορα.
Τα περισσότερα ζώα, έχουν το δικό τους τύπο ψύλλου και η γάτα δεν αποτελεί εξαίρεση. Στους ψύλλους της γάτας, αρέσει να πίνουν αίμα γάτας και στους ψύλλους του ανθρώπου, αρέσει να πίνουν αίμα ανθρώπου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει, πως ένας λιγότερο σχολαστικός ψύλλος, δεν θα γευτεί ένα διαφορετικό είδος από το δικό του. Σπάνια όμως θα μείνει στο ξένο σώμα για πολύ και ακόμα και αν έρθει η γάτα σας ένα βράδυ στο σπίτι με το πρόσωπο γεμάτο ψύλλους από σκαντζόχοιρο, την άλλη μέρα θα έχουν εξαφανιστεί. Οι ψύλλοι δεν γεννούν πάνω στα ζώα, άλλα σε χαραμάδες και ρωγμές με προτίμηση το ξύλο. Και αυτό είναι που κάνει τόσο δύσκολη την εξολόθρευση τους. Πρέπει να φροντίζετε και το ζώο και τη φωλιά του.
Υπάρχουν δυο σημαντικές αρχές για την περιποίηση της γάτας από τους ψύλλους ή και από κάθε άλλο εξωτερικά παράσιτο. Πρώτον: βεβαιωθείτε πως το εντομοκτόνο που χρησιμοποιείτε, είναι ειδικό για τις γάτες. Πολλά σύγχρονα εντομοκτόνα είναι πολύ πιο επικίνδυνα για την γάτα, παρά, ας πούμε, για το σκύλο, και ένας λόγος είναι ότι η γάτα θα καταπιεί ένα μεγάλο μέρος από το εντομοκτόνο γλείφοντας το τρίχωμα της. Δεύτερον: μη χρησιμοποιείτε καμιά μορφή εντομοκτόνου που έχει ελαιώδη βάση ή εντομοκτόνο μαζί με αλοιφή ελαιώδη, που αυξάνει την απορροφητικότητα και επομένως την τοξικότητα του εντομοκτόνου.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗ ΓΑΤΑ: ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ!
Υπάρχουν τέσσερις απλές μέθοδοι, για να αντιμετωπίσουμε τους ψύλλους.
1) Κάνουμε μπάνιο στη γάτα με ένα εντομοκτόνο, ειδικό για γάτες. Αυτή είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία και η πιο ακίνδυνη για τη γάτα.
2) Πασπαλίζουμε τη γάτα με μια εντομοκτόνο σκόνη, που έχει την ένδειξη "ακίνδυνη για γάτες". Αυτή είναι η πιο εύκολη λύση στο πρόβλημα. Πολλές από τις σκόνες αυτές, έχουν οδηγίες που μας λένε να βουρτσίσουμε τη σκόνη από το τρίχωμα της γάτας, μετά από ορισμένη ώρα, άλλα υπάρχουν άλλες, που είναι ακίνδυνες αν παραμείνουν. Τη σκόνη μπορούμε να την πασπαλίσουμε με το χέρι πάνω στη γάτα, ή να βάλουμε τη γάτα μέσα σε μια μαξιλαροθήκη, με αρκετή σκόνη, με το κεφάλι της μόνο απέξω.
3) Να ψεκάσουμε τη γάτα. Πολλά σπρέι είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα, εκτός αν ακολουθήσουμε πολύ προσεκτικά τις οδηγίες. Είναι αποτελεσματικά, γιατί περιέχουν συνήθως μια πιο θανατηφόρα μορφή εντομοκτόνου, το οποίο είναι ακίνδυνο για τη γάτα, αν χρησιμοποιηθεί με φειδώ. Μερικές γάτες παρουσιάζουν αλλεργικά συμπτώματα με τέτοια σπρέι, αν και αυτή η αντίδραση είναι πολύ πιο πιθανό, να οφείλεται στο διαλυτικό, παρά στο εντομοκτόνο.
4) Περιλαίμια για ψυλλους. Η συνεχης τους χρηση ειναι βλαβερη για τη γατα, αν και η χρησιμοποίηση τους για μια - δυο βδομαδες σαν μεσο προφυλαξης, οταν υπαρχει μια επιδημια ψυλλων, ειναι ακινδυνη. Τώρα τελευταια, κυκλοφορησε στην αγορα, ενα περιλαιμιο με καινουριο εντομοκτόνο, που μπορει να αποδεχτει ωφέλιμο.
Οποια μεθοδο και αν χρησιμοποιήσαμε, πρεπει να συμπληρωθεί το καθαρισμα της κουβερτας, του καλαθιου κτλ. Και επισης να πασπαλισουμε με εντομοκτόνα σκονη, ολες τις χαραμαδες και τις ρωγμες.
ΟΙ ΨΕΙΡΕΣ ευτυχως πιο σπανιες απο τους ψυλλους. Φαινεται πως οι υγιεις, καθαρες γατες, ειναι ικανες να τα καταφερουν με τις ψειρες απο μονες τους και γιαυτο, σοβαρες περιπτωσεις παρατηρούνται μονο στα μικρα γατακια ή σε εξασθενημένα ζωα. Οι ψειρες, ειναι γκριζες ή καφε ανοιχτο, και αυτο εχει σχεση με την κατηγορια στην οποια ανηκουν. Αν δηλαδη δαγκωνουν, ή ρουφούν το αιμα. Τον περισσοτερο καιρο μενουν ακινητες πανω στη γατα, με το κεφαλι τους χωμενο μεσα στο δερμα του ζωου. Δεν πηδούν, οπως οι ψυλλοι, αλλα ερπουν. Ολοκληρος ο κυκλος της ζωης τους, συμπληρώνεται πανω στη γατα. Το θηλυκο κολλα τα αυγα της πανω στις τριχες. Τα αυγα ειναι ασπριδερές κουκιδες, που μοιαζουν σαν πιτυριδα και λεγονται κόνιδες.
Η θεραπεια ειναι η ιδια οπως στους ψυλλους (μέθοδοι 1 και 2) και πρεπει να επαναληφθεί τουλαχιστον μια φορα ακομη, μετα απο 10 - 14 μερες, για να εξοντωθούν τυχον νεογεννητα. Αν και οι ψειρες, προκαλουν ερεθισμο του δερματος, το κυριο προβλημα ειναι η αναιμια, γιατι οταν ενα γατακι ψειριάσει πολυ, μπορει να χασει μεγαλη ποσοτητα αιματος. Ακομη και ενηλικες, πεθαινουν απο μια σοβαρη προσβολη απο ψειρες, αν δεν τις καταπολεμήσουμε.
ΝΩΤΟΕΔΡΙΚΗ ΨΩΡΑ είναι σχεδόν αόρατο μικροσκοπικό παράσιτο και είναι μάλλον απίθανο να το ανακαλύψετε. Θα δείτε τη γάτα να ξύνεται και το τρίχωμά της να αραιώνει στα λιγότερο τριχωτά μέρη, όπως το πρόσωπο και η κοιλιά. Μια θεραπεία με εντομοκτόνο (μέθοδος 1 και 2) μπορεί να έχει αποτελέσματα, αν όχι όμως, καλό είναι να ζητήσετε τη βοήθεια του γιατρού, για να εξακριβώσει με το μικροσκόπιο το είδος του παράσιτου.
Τα ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ τα μαζεύουν από το χορτάρι οι γάτες που ζούνε στην εξοχή. Άλλα οι φυσικοί φορείς για τα τσιμπούρια, είναι τα πρόβατα ή τα πουλιά. Μερικά τσιμπούρια, μοιάζουν με γκρίζες ή καφετιές κρεατοελιές και πολλές φορές το αφεντικό της γάτας, θα νομίζει πως είναι όγκοι ή κύστεις. Το τσιμπούρι των προβάτων ειδικά, χώνει το κεφάλι και τη μουσούδα του πολύ βαθιά μέσα στο δέρμα και όταν προσπαθήσουμε να το τραβήξουμε, αυτό το μέρος του στόματος μένει συνήθως χωμένο μέσα στο δέρμα και εμφανίζεται ένα εξόγκωμα, που κρατά καιρό. Είναι καλύτερα, να ναρκώσετε το τσιμπούρι με μια σταγόνα άσπρο οινόπνευμα ή να το σκοτώσετε με εντομοκτόνα σκόνη, πριν προσπαθήσετε να το ξεριζώσετε.
ΩΤΟΔΗΚΤΙΚΗ ΨΩΡΑ. Αν εμφανιστεί στα αυτιά της γάτας σας μια καφετιά ή μαυριδερή κηρώδης ουσία, αυτό οφείλεται σε παράσιτο των αυτιών, κάτι που πολύ συχνά συμβαίνει στις γάτες. Το συνηθισμένο παράσιτο είναι άσπρο και μόλις ορατό με γυμνό μάτι. Ζει στο εξωτερικό αυτί, μέσα στις κηρώδεις εκκρίσεις που το αυτί παράγει σε μεγάλες ποσότητες, σαν αντίδραση στον ερεθισμό. Παραδόξως, πολλές γάτες, δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα από την παρουσία των παρασίτων αυτών. Ίσως απαλύνουν τον ερεθισμό με το συχνό καθάρισμα που κάνουν. Γιατί αφήστε αυτά τα ίδια παράσιτα πάνω στο σκύλο σας και θα τον δείτε να ξύνεται συνέχεια.
Η θεραπεία είναι να βάλουμε εντομοκτόνο στη ψώρα και όχι μόνο στην κηρώδη ουσία. Μπορείτε να βρείτε πολλά φάρμακα για αυτήν την περίπτωση, άλλα όλα θα αποτύχουν, εάν δεν καθαρίσετε πρώτα τα αυτιά από το κερί. Αυτό γίνεται με ελαιόλαδο, αν το κερί είναι σκληρό, και βάζουμε μετά εντομοκτόνα σκόνη ή σταγόνες ειδικές για αυτήν την περίπτωση. Είναι καλύτερα να την πάτε στο γιατρό όμως, γιατί η γάτα δεν συνεργάζεται εύκολα. Η θεραπεία πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον δυο φορές τη βδομάδα, για τρεις εβδομάδες.
ΤΡΙΧΟΦΥΤΙΑΣΗ είναι μια κατάσταση που πρέπει να την θεραπεύσει γιατρός, γιατί είναι πολύ μεταδοτική στον άνθρωπο και ιδίως στα παιδιά. Είναι επίσης η πιο σοβαρή δερματική πάθηση για τις γάτες. Δυστυχώς, δεν ενοχλεί πολύ τη γάτα και συχνά περνά απαρατήρητη, μέχρι τη στιγμή, που κάποιος από την οικογένεια αρχίσει να έχει φαγούρα σε μερικά μέρη του δέρματος του. Η τριχοφυτίαση δεν προκαλείται από ένα σκουλήκι ή έντομο, άλλα από ένα μύκητα και κάθε τι που σκοτώνει τον μύκητα, βλάπτει τη γάτα. Υπάρχει τώρα ένα αποτελεσματικό φάρμακο, η γκριζοφουλβίνη άλλα τα χάπια αυτά πρέπει να τα δίνουμε για τέσσερις τουλάχιστον εβδομάδες και πολλές φορές για πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Όλην αυτή την περίοδο, κάθε πληγή στο δέρμα της γάτας είναι μολυσματική και θα χρειαστεί να σφύξετε την καρδιά σας και να κλείσετε τη γάτα σε ένα άδειο δωμάτιο ή σε ένα κλουβί για κουνέλια. Όλα τα σκεπάσματα που χρησιμοποιούσε η γάτα πρέπει να καούν ή να απολυμανθούν αφήνοντας τα για δώδεκα ώρες σε ένα διάλυμα ζεστού νερού με 5% φορμαλδεύδη.
Σε μερικές περιπτώσεις, η γάτα μπορεί να έχει πληγές, που έχουν στο κέντρο τους ένα τμήμα χωρίς δέρμα και γύρω τρίχες που μπορούν να αποσπασθούν πολύ εύκολα από το δέρμα. Ο γιατρό σας θα σας συμβουλέψει πιθανότατα να τις βγάλετε και να τις κάψετε. Θα σας δώσει επίσης κάποια αλοιφή να βάλετε στην πληγή.